Dag 122: 2428.6 -> 2453.2

ls je met anderen hiked, praat je soms van ‘s ochtends vroeg tot ‘s avonds laat aan een stuk door. Vandaag was zo’n dag. We praatten met zijn 5’en over film, politiek en muziek. Daar hoorde natuurlijk een aantal liedjes bij. Na ‘s wereld meest weerzinwekkende versie van Bohemian Rhapsody te hebben uitgevoerd, kwamen we een aantal dayhikers tegen die ons een dodelijk blik gaven. Het is één ding om hardop  muziek te draaien, maar het is nog een tikkie erger als de opvoering van het stuk zo beroerd is dat de oorschade bij omstanders erger is dan die veroorzaakt door een overvliegende f16. ‘S middags klommen we naar een mooi uitzichtpunt van de PCT en besloten we dat het alweer een tijdje geleden was sinds de billen zonlicht hadden gezien. Het laatste uurtje was erg zwaar. Kou en moeheid maakte het lastig om tempo te maken. Bovendien was er een enorme hoeveelheid rijpe, blauwe bessen die zo te grijpen waren vanaf het pad. 
Rond 19:00 stopten we en was het ijselijk koud. Mijn slaapmat was na 2 uur slapen weer plat ondanks meerdere onderneming om het oranje neon weer hermetisch gesealed te hebben met wat plakkers. Het vrijwel directe contact van mijn rug met de vloer maakte de nacht er niet warmer op.